“Mükemmel işleyen” ve kendi içinde katmanlı bir tutarlılık sergileyen evrende yönetim sistemlerinde mükemmelliği sürekli ıskalayan, sıklıkla savrulan, yoldan çıkan insan, kendi türü başta olmak üzere tüm dünyaya zarar veren ve acı çektiren bir tarih yazmaya devam ediyor.
Dönem dönem yükselen değerler ve ilkeler ile bu değer ve ilkeler etrafında bir araya gelen toplumlar, sosyal hayatın yazılımı diyebileceğimiz ana kodu oluşturmayı başarmış olsa da bu kodun çalıştırılması ve sürekli işlerliği konusunda sorunlarımız olduğu görülmektedir.
Tüm dünya “güç paradoksu”nu anlayamamanın ve gündeminde tutamamanın sıkıntısını çekiyor.
Yıldız Hareketi bu konuya siyaset sınıfının tamamen ortadan kaldırılması önerisi ile dahil oluyor ve bu önerinin kabul görmesi için siyasetin güç paradoksunu anlamaya ve bu bağlamda yeni bir sistem kurmaya tüm insanları davet ediyor.
Mevcut toplumsal yönetim sistemlerinin büyük çoğunluğu temsili demokrasi veya daha kötüsü olan çeşitli güç devretme sistemlerine dayanmaktadır.
Başkanlık, yarı başkanlık, parlamenter cumhuriyet, karışık cumhuriyet, monarşi, parlamenter monarşi, anayasal monarşi, mutlak monarşi, teokrasi, tek parti rejimi, askeri diktatörlük günümüzde aktif ve yaygın kullanılan yönetim sistemleridir.
Dünya üzerinde sadece bir ülke; İsviçre doğrudan demokrasi ile yönetilmektedir. Ülkenin sloganı “Birimiz hepimiz, hepimiz birimiz için”.Ne kadar da anlamlı ve güzel değil mi?
2021 yılında kişi başına düşen gayri safi yurtiçi hasılası 94.692 $ olan ve dünya sıralamasında küçük devletçikleri sayarsak 5. saymazsak İrlanda’dan sonra 2. olan bu ülkenin demokrasi konusundaki üstünlüğü, öngörülebilirliği, vatandaşına verdiği değeri, yaşam standartları ile dünyanın geri kalanı ile arayı açtığı aşikardır. Bu alanda Türkiye olarak bizim aynı listeye 76. sıradan girdiğimizi, ve kişi başına düşen gayri safi yurtiçi hasılamızın 9.407 $ olduğu notunu da buraya düşelim.
Bu giriş bölümünden sonra odaklanmamız gereken kavramın, insana hizmet etmesi gereken tüm sistemleri çökerterek işlevsiz kılan “siyasetin güç paradoksu” olduğu konusunda hem fikir olabileceğimizi düşünüyorum.
İnsanlar kendi hayatlarını düzenlemeye yetecek kadar güç ile donatılmıştır. Hiçbir insan süper güçler ile doğmaz ve insanları etkisi altına alarak onlara hükmetme yetisine kolay kolay ulaşamaz.
Bu ancak insan aklının ve zekasının oynadığı oyunlar ve insanın gizli iç sözleşmelerini devreye sokması ile elde edilecek manipülasyon neticesinde mümkün olur.
İnsan kendi özel alanı ve etki alanı dışındaki dünya ile ilgili hayaller kurduğunda, bu alanı değiştirmek için güce olan ihtiyacını fark eder. Temsili demokrasi içeren sistemlerde insanlar, diğer insanları herkes için iyi olan bu hayallerine ikna etmek sureti ile bu gücün onlar tarafından gönüllü olarak devredilmesi için siyaset kurumu içinde kendisine tanımlanan yasal zemine giriş yaparlar.
Bu aşamada paradoksu tanımlamaya başlayabiliriz;
İnsan kendi hayatını düzenleyecek kadar güç ile var edilmiştir.
Toplumsal hayatı düzenlemek isteyen insan toplumdan devir alacağı yetkiye ve bu yetkinin devri neticesinde oluşan güce ihtiyaç duyar. Ve paradoks başlar;
- Gücün gönüllü olarak devredilmesi için toplum ikna edilir.
- Güç devredilir.
- Güç, devredilen insanı değiştirir.
- Değişen insan gücü kullanmak için yeni alanlar keşfeder.
- Amacı ve yetki alanı dışında kullanılan güç toplum menfaatine hizmet etmez.
- Sistem kitlenir. Güç geri alınamaz.
- Çözüm için başkaları güç ister. >>1. Maddeye geri dönülür.
Öyleyse İnsan güce ulaşamamalıdır. Gücü bireysel olarak kullanan tüm siyaset sınıfı ortadan kaldırılmalıdır.
Topluma hizmet eden kişiler ile bu kişileri tetikleyen karar alıcılar aynı olmaz ise gerçek manada bir güç devri olmayacaktır.
Görev alanı tanımlanmış yetkisi sistemden gelen vatandaşlar grubundan bahsedilebilir. Ancak vatandaşlar sistemde kalıcı bir işlerlik ve paradoks dışı bir hizmet akışı istiyor ise tekno demokrasi ile yetkiyi sadece kendi elinde tutmalıdır.
